بسم الله الرحمن الرحیم
سوریه، یهود و نبرد از پشت دیوارها
اعتقادات سخیف یهود مبنی بر برگزیده بودن از جانب خدا و برتری داشتن بر دیگران بر تمامی رفتار، کردار، اذکار و افکار آنان سایه انداخته است. وقتی قومی با این تفکر رشد می کند که فرزند خدا و دوست خداست: وَ قالَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصارى نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُه. و برای خود مقام و منزلت ویژه ای نزد خدا متصور باشد و حتی در صورت تخلف حاد و آشکار خود را از عذاب آتش در امان ببیند: ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ. وقتی قومی در کتاب باصطلاح مقدسش بخواند، در کنیسه ها بشنود، در مدارس و دانشگاه ها تعلیم ببیند که خدای انحصاری یهود به آنها می گوید: شما منحصرا به خداوند، خدایتان تعلق دارید و او شما را از میان قوم های روی زمین برگزیده است تا قوم خاص او باشید. وقتی کودکان قومی بطور محسوس یا نامحسوس و از طریق رسانه های صوتی تصویری باور می کنند که همان خدای انحصاری به آنها می گوید: من خداوند، خدای شما هستم که شما را از قوم های دیگر جدا کرده ام. برای من مقدس باشید زیرا من که خداوند هستم مقدس می باشم و شما را از سایر اقوام جدا ساخته ام تا از آن من باشید. چگونه می توان از چنین قومی که در دریای توهم برگزیدگی به مثابه بیماری ای واگیردار از فردی به فردی و از نسلی به نسلی گرفتار است و بواسطه آن نه تنها خلط و آمیزش با دیگران را دون شان و مرتبه خود می داند بلکه هرگونه ارتباط سالمی را در جهت بر هم زدن باصطلاح خلوص نژادی خود تفسیر می کند، توقع داشت از شرارت دست بردارد و غیر همنوع را همچون همنوع گرامی بدارد.
البته حق می دهید که اینچنین توقعی دست نیافتنی باشد. یهود یگانه قومی است که در میان جمع هم تنهاست، فرد یهودی تنهاست جمع یهودی هم تنهاست. زندگی بسته، ایزوله شده، همراه با روحیه انزوا طلبی، عزلت و انفصال از دیگر بافت های اجتماع جزء جدا نشدنی از نظام باصطلاح دینی یهود است. ویژگی های روحی و اخلاقی درون گرایانه و التزام به حفظ اصالت نژادی به عنوان قوم برتر مفهوم فداکاری، گذشت، احترام و قداست را برای خارج از زندگی بسته و ایزوله شده یهودی توجیه و تفسیر نمی کند. روحیه کناره گیری و انزوا باعث نگاه و ارتباطی سرد، تصنعی و عاری از عواطف انسانی همراه با غارت، چپاول، قتل و کشتار نسبت به غریبه و غیر همنوع در یهودیان شده است.
اینکه می گوییم فرد یهودی و جمع یهودی تنهاست برآمده از فرمایش خدای متعال به رسول معظم است: تَحْسَبُهُمْ جَمِیعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّى - تو ای رسول خدا یهودیان را متحد و متشکل می بینی و مىپندارى که با هم الفت و اتحاد دارند، ولى اینطور نیست، دلهایشان متفرق و پراکنده است. و این به این معنا نیست که یهودیان عاجز و ناتوانند، مثلا شجاعت آدم کشی و قتل و غارت ندارند، و یا نمی توانند مثلا خانه ای را خراب کنند، مزرعه ای را به آتش بکشند، اینگونه نیست. خدای متعال هم یهودیان را در محیط بسته و ایزوله شده شان موجوداتی ترسو و بزدل نمی داند: بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ. بلکه موجوداتی معرفی می کند که در بین خودشان دارای شجاعت و دلاوری هستند. با این وجود اگر فرد فرد اینها با هم تجمع کنند باز هم نمی توانند به مقابله با شما مردم مومن مسلمان برخیزند، دست به سلاح ببرند و در فضای باز و غیر بسته هل من مبارز بطلبند. لا یُقاتِلُونَکُمْ جَمِیعاً إِلَّا فِی قُرىً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ. جنگ آنها با شما یا در قلعه های محکمی رخ خواهد داد که زندگی بسته شان را در آن می گذرانند و یا اینکه از پشت دیوار های محسوس و نامحسوس تیر های قتاله شان را بسوی شما شلیک می کنند.
بنای نوشته حاضر بر تطویل نیست، سعی ما تلنگری است. یهود در زمین باشد در دریا باشد در هوا باشد تنها باشد جمع باشد در دژ های محکم باشد و یا پشت دیوار ها کمین کرده باشد فرقی ندارد او گرگ است و گرگ را از هر سو بخوانی گرگ است و گرگ درنده ایست غیر قابل تربیت اما خونریز و موفق. و براستی چرا با اینکه یهودیان تنها نمایشی از اتحاد می دهند، دل های از هم پاشیده ای دارند، شجاعتشان در محدوده خاصی تعریف می شود، از نبرد در فضای باز امتناع دارند، اما همچون گرگ که درنده ایست خونریز، موفق عمل می کنند؟ اینکه اینان پیغمبران را می کشند، وَ یَقْتُلُونَ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَق، برادرشان یوسف(ع) را که پیغمبر زاده است به ته چاه می اندازند. قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ لا تَقْتُلُوا یُوسُفَ وَ أَلْقُوهُ فِی غَیابَتِ الْجُب، عدالت طلبان وآمرین به عدل و داد را از پای در می آورند. وَ یَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاس. اینکه اینان در داستان دختران حضرت لوط(ع) دست به جنایت می زنند، و دختران را از پدر باردار می سازند، دختر بزرگتر مواب بمعنای از پدر و دختر کوچکتر بن عمی بمعنای پسر قوم من را می زاید، و اینکه اینان در داستان ابراهیم و ابیملک ساره همسر ابراهیم(ع) را به نزد ابیملک می فرستند تا با او همبستر شود. و ابراهیم(ع) را تا آنجا پست و بی غیرت نشان می دهند که ابیملک بعد از اینکه به شوهر دار بودن ساره پی می برد، از سر عتاب به ابراهیم می گوید: این چه کاری بود که با ما کردی؟ مگر من به تو چه کرده بودم که مرا و مملکتم را به چنین گناه عظیمی دچار ساختی؟ هیچ کس چنین کاری نمی کرد که تو کردی. چرا به من بدی کردی؟ همه اینها برمی گردد به اینکه این قوم در شقاوت، در پلیدی، در خونریزی، در کشته گیری، هیچ مانعی را برسمیت نمی شناسند. ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُونَ.
عبارت - لا یَعْقِلُونَ - عبارت بسیار خطرناکی است به همان اندازه که جنگ و مقاتله و کشته گیری - مِنْ وَراءِ جُدُرٍ - از پشت دیوار ها بسیار خطرناک است. و ما بعد از گذشت چند صد سال از نزول قرآن حکیم با کمال تاسف هنوز به عمق خطرناکی کشته گیری - مِنْ وَراءِ جُدُرٍ - از پشت دیوار ها و - لا یَعْقِلُونَ - اینکه اینان هیچ مانعی را برسمیت نمی شناسند، پی نبرده ایم. یهود بیش از جنگ رودررو دلبسته و مدیون جنگ غیر رودرروی بدون مانع است. و امروز پشت دیوار های شیشه ای و در خصوصی ترین مکان ها و زمان ها یهود و افکار او بدون چشم مسلح قابل مشاهده و قابل رصد است. مردم مومن و مسلمان باید بدانند که در این نوع جنگ و مقاتله پیش از اینکه تن ها و جسم ها آسیب ببینند، افکار و اندیشه هاست که مورد تعرض قرار می گیرد. و همه آنانی که قرار است در این نبرد و در این منازعه از جوان مسلمان از زن مسلمان و از مرد مسلمان حمایت کنند بدانند سلاح برنده در این پیکار نه درمانگری که حوزه فعالیت آن در جنگ سخت است، بلکه پیشگیری است که در جنگ نرم و در نبرد غیر مستقیم کارایی دارد.
درک این مطلب که تسلط یهودی ها بر رسانه های جمعی مهمترین حقیقت زندگی در دنیای امروز است این باور را در شما تقویت می کند که هرگاه پای یک شبکه ماهواره ای نشسته اید، از پایگاه های اطلاع رسانی کسب اطلاعات می کنید، و از بنگاه های خبر پراکنیشان خبر دریافت می کنید، و یا فیلمی هالیوودی و غیر هالیوودی را تماشا می کنید، و هرگاه به موسیقی ای عبری، عربی، غربی، غیر غربی و آمریکایی گوش می هید، توجه دارید که - مِنْ وَراءِ جُدُرٍ - از پشت دیوار ها تیری به سوی شما شلیک شده است. این باور در شما تقویت می شود که یهود در جبهه - مِنْ وَراءِ جُدُرٍ - در تلاش است تا با هجمه بر ذهن ها علاوه بر سرپوش گذاری بر جنایت های فراوان در عرصه جنگ سخت افکار عمومی را هدایت و به تاریکی و خاموشی ببرد.
