کوفی و قساوت دل[2] 

مورد دیگر:

قالَ الرّاوی: وَرَکبَ أصْحابُ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ لَعَنَهُمُ اللَهُ-  

راوی می گوید: اصحاب عمر بن سعد بر مرکب های خود سوار شدند. و آماده جنگ شدند. 

فَبَعَثَ الْحُسَینُ علیه السلام بُرَیرَ بْنَ خُضَیرٍ، فَوَعَظَهُمْ -

حضرت، بریر بن خضیر را برای موعظه لشکر فرستاد. بریر آنان را موعظه کرد.  

آن نکته دلهره آور اینجاست.

فَلَمْ یسْتَمِعوا - لشگریان عمر سعد اصلا گوش ندادند.

وَذَکرَهُمْ - بریر آنان را متذکر ساخت، یادآوری و متنبه کرد.

فَلَمْ ینْتَفِعوا - آنان سودی نبردند. 

در عبارت دیگری دارد:

فقال له نفر منهم: فردی از سپاه عمر سعد خطاب به بریر صدا می زند.  

یا هذا ما ندری ما تقول؟ نمی گوید: یا بریر. می گوید: یا هذا. یعنی ما تورا نمی شناسیم، ماندری مانقول؟ ما نمی دانیم تو چه می گویی؟ 

چه شد که موعظه بر جان آنان اثر نکرد؟ چه شد که آنان این کلمات و این عبارات که می گوید:  

یا ویلکم أ دعوتم أهل بیت نبیّکم و زعمتم أنکم تقتلون أنفسکم دونهم، حتى إذا أتوکم أسلمتموهم إلى ابن زیاد، و حلّأتموهم‏ عن ماء الفرات؟ بئس ما خلّفتم نبیّکم فی ذریّته، ما لکم لا سقاکم اللّه یوم القیامة، فبئس القوم أنتم - را نمی فهمیدند؟ 

آیا واقعا نمی فهمیدند یا خود را به نافهمی و تغافل و تجاهل می زدند؟

ادامه دارد ...