بسم الله الرحمن الرحیم

در دفاع از مظلوم (11)

و این بار در دفاع از رسول خدا (ص)

شتر هفت ساله بجای بچه شتر دو ساله ( قسمت آخر )

از اینجا خواننده و شنونده ی داستان وارد قسمت مهیج فیلمنامه میشود ، و همانند بعضی از فیلمهای کوچه و بازاری که بینندگان با پایانی خوش و خرم همراه با گل و شیرینی مواجه میشوند و تلخی های واقعی زندگیشان را با لحظه ای شیرینی مجازی آرامش میدهند ، میتواند تلخی رفتار یهودی با رسول خدا را با مسلمان شدن یهودی به فراموشی لحظه ای بسپارد . شکی نیست که شیرینی آخر فیلمهای سینمایی هیچگاه تلخی های واقعی زندگی را از میان بر نمیدارد . همچنانکه بر فرض درست بودن داستان ، مسلمان شدن یک یهودی هیچگاه اثرات مخربی که برآمده از بدهی رسول خدا و رفتار تند و زشت و اهانت آمیز یهودی بر ذهن و اندیشه ی مسلمان بر جای گذارده را از بین نمیبرد .

تردید ندارم که بعضی از داستانهای جعلی نسبت به پیامبر خدا ص با القای یهود و به دست مسلمانان جاهلی ساخته شده است، که به حساب خود نسبت به پیامبر خدا محبت و ارادت دارند و از این طریق میخواهند دل یهودیان و غیر مسلمانان را لطیف ، و زمینه ی ورود آنان ، به دین جدید را فراهم آورند . آنان غافلند از اینکه تاکنون کسی با دروغ مسلمان و مومن نشده است .

« پس از لحظاتی آن یهودی اظهار داشت : در واقع من برای وصول وام خود نیامده بودم بلکه برای تحقیق و بررسی اوصافی که در تورات نسبت به آخرین پیامبر خوانده بودم ، آمده ام تا ببینم که آیا آن اوصاف و علامات در شما وجود دارد یا خیر ؟ »

داستان ساز دروغگو نمیگوید اوصاف آخرین فرستاده ی خدا در تورات کدام است ، او زیرکانه القاء میکند که آخرین فرستاده ی خدا باید محتاج باشد ، محتاج یهودی باشد ، احتیاجش را با اخذ وام از سرمایه دار یهودی به ثبت رسانده باشد ، آنقدر خود و یارانش فقیر و تنگدست باشند که از پس پرداخت وام برنیایند ، و با اجرای الا ما دمت علیه قائما ، آن هم به مدت بیست و چهار ساعت ، طعم تلخ حقارت را چشیده باشد ، اینچنین پیامبری مورد پسند یهود خواهد بود . قطعا پیروان این چنین پیامبری ، که اینچنین صفاتی را برای خود تدارک دیده اند ، میتوانند دوستان خوبی برای یهود باشند .

« حالا مشاهده و یقین کردم که آن پیامبر موعود شما هستید . آنگاه کلمه ی شهادت را خواند و مشرف به اسلام گردید و تمام سرمایه خود را در اختیار آن حضرت قرار داده ، اظهار داشت : هذا مالی فاحکم فیه بما اراک الله ، این مال من است هر طور که مصلحت میدانی آن را خرج کن » .

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بخاطر نقل این داستان ، گرچه برای نشان دادن جعل و داستان سازی یهودی و افشای صنعت القای نرم یهودی بیان شد ، اکیدا پوزش میطلبم . و از شما نیز که خواننده و یا شنونده ی این قسمت از نوشته ی ما بودید ، پوزش میطلبم . ببینید که جعل و تاریخ سازی تا به کجاست . از یک سو پیامبر خدا را محتاج و در قید وام حقیر دنیوی نشان میدهد و از سوی دیگر یهودی سفت و سخت را که مال و منالش را بر خودش روا نمیدارد ، در ابتداء وام دهنده ، و سپس زمانیکه اشک پیامبر را در آورده ، مزه ی حقارت را بر آن عزیز چشانده و خشم و نفرت یاران او را برانگیخته ، مسلمان میشود و مالش را تقدیم میدارد تا دین نبوی با پول و سرمایه ی یهودی ترویج شود .

رسول خدا شتر هفت ساله میدهد .

ممکن است خواننده ی نوشته ی ما بخواهد بداند که آیا رسول خدا محتاج و نیازمند میشود یا خیر ؟ در پاسخ میگوییم . رسول خدا ، ائمه ی هدی و اولیای الهی مانند ما و شما که گرسنه میشویم ، تشنه میشویم ، گرسنه و تشنه میشوند . آنان نیز برای رهایی از سرما خود را میپوشانند و برای نجات از گرما به سایه پناه میبرند . همسر اختیار میکنند و برای اقامت خود و همسر و فرزندانشان سر پناهی میسازند . مهمان میشوند و مهمان میپذیرند . با دوستانشان به مسافرت میروند . کار یدی و کار فکری میکنند . زمانی برای رزق و روزی بیل میزنند و یا چوپانی میکنند و زمانی به مسجد میروند و موعظه و تدریس میکنند . آنها همانند ما و شما مریض میشوند ، پیر میشوند و از دنیا میروند . رسول خدا در فضا زندگی نمیکرد ، در زمین بسر میبرد و از اقتضاءآت زندگی در زمین احتیاج و نیازمندی است . منتها روش رسول خدا به هنگام مقروض بودن با آنچه که داستان ساز یهودی در صدد القاء آن بود ، متفاوت است . کتاب سنن النبی ص حدیثی از امام صادق علیه السلام دارد که میفرماید : روش رسول خدا ص آن بود که اگر بچه شتر دو ساله ای مقروض بود ، به جای آن شتر هفت ساله میداد .

بسم الله الرحمن الرحیم

در دفاع از مظلوم (10)

و این بار در دفاع از رسول خدا (ص)

شتر هفت ساله بجای بچه شتر دو ساله (قسمت دوم)

اسرائیلیات ، رسانه های ارتباط جمعی .

مردم در همه ی جوامع برسه دسته اند ، جمع کوچکی که با استعانت از اندیشه و تفکر مثبت راه درست را میپیمایند . جمع کوچک دیگری که فارغ از هر گونه اندیشه و تفکر مثبتی با استعانت از مغز حیوانی مسیر شرارت و تباهی را در پیش میگیرند . اما همیشه جمع کثیری هستند که باید فکر و عقیده ی آنها را سامان و رفتار و حرکات آنها را ترسیم نمود . پیامبران با هر سه دسته سر و کار دارند ولی بیشترین تلاش رسولان الهی مصروف آن جمع کثیر شده است . امروزه رسانه ها قید ارتباط جمعی بر خود دارند ، آنها نیز با هر سه قسم مردم در ارتباطند ، اما ارتباط بیشترشان با همان جمع کثیر است . امروز دنیا داران یهودی آن جمع کثیر را با داده های رسانه ای ساماندهی فکری و رفتاری میکنند . اسرائیلیات و داستانهای جعلی در حکم رسانه های ارتباط جمعی امروزی هستند که در گذشته توسط یهودیان و دیگرانی که یهودی اصطلاحی نبودند اما در خدمت اهداف یهود قرار داشتند ، جسد شان یهودی نبود اما روح شان انباشته از تفکر یهودی بود ، بکار گرفته شدند و از آنجاییکه اسرائیلیات نام خدا و پیغمیر و امام را با خود دارد ، توانسته اند با حداکثر تاثیر و در حداقل زمان به موفقیت چشمگیری دست یابند .

پیامبری که یهودیان میپسندند .

معارف الحدیث داستانی را در ارتباط با بدهی رسول خدا به یک یهودی بی نام و نشان در صفحات 351 و 352 به نقل از کتاب مشکاة و از باب فی اخلاقه و شمائله ، که میخواهد برای خوانندگانش اخلاق و روش و منش رسول خدا را تبیین و روشن کند ، آورده است که ما با پوزش فراوان از ساحت مقدس رسول الله آن را نقل و به قدر وسع ناچیزمان توضیحاتی بیان کرده ایم . میگوید :

« در مشکات به نقل از دلائل النبوة امام بیهقی ، داستان یکی از سرمایه داران بزرگ یهود مدینه را ذکر کرده که : آن حضرت ص از وی مقداری وام گرفته بود . و آن شخص راس موعد برای تحویل آن حاضر شد » .

نوشته ی ما آموزش فقه نیست ، نمیخواهیم احکام بگوییم ، اینکه جایز است به وقت ضرورت و یا غیر ضرورت دست نیاز به سوی غیر مسلمان و خاصه یهود دراز کرد یا نه ؟ بحث نوشته ی ما نیست . نوشته ی ما در صدد بیان و افشای القای نرم حقارت و پذیرش سلطه در داستان سازی یهودی است . لذا میگوییم : معمولا بدهکار نزد طلبکار میرود ، طلبکار زمانی به سراغ بدهکار میرود که قسط بدهی به تاخیر افتاده باشد . احتمالا مدتی از سر رسید پرداخت وام گذشته و رسول خدا به جهت ناداری از پرداخت قسط وام خود امتناع ورزیده که وام دهنده خود را به رسول الله رسانده است . داستان ساز یهودی نمیداند که از قدیم الایام اینگونه بوده که بدهکار در صورتی که نتواند به موقع قرض و بدهی اش را تسویه کند ، پیغام میفرستد و تقاضای مهلت میکند ، او از ابتداء ، انتهاء را نشانه گرفته است ، مهلتی در کار نیست راس موعد برای تحویل آن حاضر میشود .

« اتفاقا در آن موقع نزد آن حضرت چیزی برای پرداخت وام نبود . لذا عذر خواهی نموده و فرمود : امروز دست ما خالی است . ولی آن یهودی راضی نشد آنجا را ترک کند . چنانکه یک شبانه روز در کنار پیامبر نشسته بود و از او جدا نمیشد . و آن حضرت در حضور وی نماز های ظهر ، عصر ، مغرب ، عشاء و فجر را ادا کردند ولی صاحب قرض همچنان منتظر دریافت وامش بود . بعضی از یاران این حرکت یهودی را غیر انسانی تلقی کرده و چون ایجاد مزاحمت کرده بود ، به نوعی او را مخفیانه تهدید کردند تا صحنه را ترک کند و برود » .

قرآن عزیز در آیه ی 75 سوره ی آل عمران متعرض یکی از خصلت های زشت و پلید یهودیان شده و راه مقابله و احقاق حق را نیز به مسلمانان ارائه میکند . میفرماید : و من اهل الکتاب من ان تامنه بقنطار یوده الیک و منهم من ان تامنه بدینار لا یوده الیک الا ما دمت علیه قائما ذلک بانهم قالوا لیس علینا فی الامیین سبیل و یقولون علی الله الکذب و هم یعلمون .

و از اهل کتاب کسانی هستند که اگر ثروت زیادی به رسم امانت به آنها بسپاری ، به تو باز میگردانند ، و کسانی هستند که اگر یک دینار هم به آنها بسپاری ، به تو باز نمیگردانند ، مگر تا زمانی که بالای سر آنها ایستاده و بر آنها مسلط باشی . این بخاطر آن است که میگویند ما در برابر امیین و غیر یهود مسئول نیستیم و برای ما یهودیان به هر وسیله ای خوردن مال غیر یهودیان گناهی ندارد . و بر خدا دروغ میبندند ، در حالی که میدانند سخنشان دروغ است .

آیه به صراحت میفهماند که بعض از یهود و به اعتباری یهود بواسطه ی خصلت زشتی که در آنها وجود دارد به خودشان اجازه میدهند که اموال غیر یهود را به آنان برنگردانند ، الا ما دمت علیه قائما . مگر اینکه غیر یهود بالای سرشان قرار گرفته و با اصرار و الحاح مالشان را پس بگیرند . داستان ساز زیرک یهودی عینا چیزی که مربوط به خودشان است و آیه تصریح به آن دارد را برای شخص اول اسلام بکار میبرد . اگر قرآن راه باز پس گرفتن مال را به جز تقاضا و مطالبه و تسلط بر یهودی نمیداند به این خاطر است که قرآن آنها را دروغگویانی که بر خدا دروغ میبندند ، معرفی میکند و یقولون علی الله الکذب . داستان ساز یهودی رسول خدا را نعوذ بالله دروغگو بحساب میآورد ، اینکه یک شبانه روز از رسول خدا جدا نمیشود به این خاطر است که فرمایش رسول الله را مبنی بر اینکه امروز دست ما خالی است ، باور نمیکند . از آنجاییکه کافر همه را به کیش خود پندارد ، گمان میکند که رسول خدا مال دارد اما قصد پرداخت بدهی را ندارد ، لذا باید سماجت کرد و با اصرار مال خود را باز پس گرفت .

داستان ساز یهودی گویا برای ساخت فیلم و یا نمایشنامه ای در حال سناریو نویسی و یا برای بازیگران در حال اجرا و کارگردانی است . برای مهیج نشان دادن و فهماندن عذاب بدهکار و اطرافیان او ، قسمتی که طلبکار بر سر بدهکار میایستد را غیر انسانی میخواند و با زیرکی تهدید یاران رسول الله را میآورد تا به نوعی اعتراضش به بخش بسیار مهم آیه ی 75 سوره ی آل عمران - الا ما دمت علیه قائما ، را از زبان نزدیکان رسول خدا به همگان اعلان کند .

« هنگامی که آن حضرت از این امر آگاهی یافت ، فرمودند : خداوند به من دستور داده که بر هیچ کافر ذمی و معاهدی ظلم و ستم نکنم . بعد از این فرمایش آن حضرت ، صحابه او را رها کرده ، و از تهدید وی خودداری نمودند . پس از لحظاتی آن یهودی اظهار داشت » :

ادامه دارد ...

بسم الله الرحمن الرحیم

در دفاع از مظلوم (9)

و این بار در دفاع از رسول خدا (ص)

انجمن تفکر مبانی تمایلی به اظهار نظر صریح در مورد رد لایحه ی هدفمند کردن یارانه ها ندارد ، گرچه لایحه ی هدفمند کردن یارانه ها را کمک به اقشار آسیب پذیر همانهاییکه بواسطه ی اتکال و اعتماد بر خدای قادر متعال شوک هایی بمراتب بزرگتر و مهیبتر از شوک تورمی القایی تحصیل کردگان دانشگاه های کنیسه ای و کلیسایی را پشت سر نهاده اند ، میداند .

این نوشته قسمتی از کتابی است که از یهود و امت رسول خدا سخن میگوید و ما آن را به مناسبت میلاد با سعادت خاتم الانبیاء و المرسلین محمد امین که درود خدا بر او و خاندانش باد ، با عنوان شتر هفت ساله بجای بچه شتر دو ساله ، تقدیم شما خوانندگان ارجمند میکنیم .

شتر هفت ساله بجای بچه شتر دو ساله ( قسمت اول )

اگر نگوییم همه ی حاجتها ولی میتوانیم با جرات بگوییم بسیاری از حاجتها و نیاز های بشر ریشه در فکر و عقیده ی او دارد . بشر غنی نیست ، این یک شعار دروغین است که نحن اغنیاء ، ما بی نیازیم . که از حلقوم یهودیان در مواجهه با مسلمانان خارج شد . این یک اصل ثابت و غیر قابل تغییر است که بشر غیر نیازمند هیچگاه در زمین نبوده و نخواهد بود . با این وجود یک عبد حقیقی و یک مومن واقعی پیش هر کسی دست نیاز و حاجت دراز نمیکند ، از فرمایشات مولای مومنان علی علیه السلام است که : لان ادخل یدی فی فم التنین الی المرفق احب الی من اسال من لم یکن فکان . اگر دست خویش را تا مرفق در دهان افعی فرو کنم برای من بهتر از آن است که از مردم فرو مایه و تازه به دوران رسیده چیزی بخواهم . مومن واقعی اینگونه است ، عبد حقیقی خواسته هایش را با خدا درمیان میگذارد ، و در مواقعی که ضرورت ایجاب میکند و چاره ای جز اظهار نیاز به مردم نمیبیند ، جستجو میکند و از سخی ترین آنان طلب حاجت و رفع نیاز مینماید . عطا کردن و حاجات دیگران را برآوردن از ثمرات سخاوت است که از مشهورترین صفات پیامبران خدا و معروفترین اخلاق اولیای خداست . چرا که سخاوت ، خود ، برآمده از درختی است که ریشه در زهد و عدم دلبستگی به دنیا دارد ، و رسولان الهی از اولین تا آخرین ، زاهد ترین و بی رغبت ترین مردمان به دنیا و ما فیها بوده اند . نقطه مقابل سخاوت ، بخل و امساک است که حاصل محبت و دلبستگی به دنیاست . حرص و زیاده خواهی تمام نشدنی از اختصاصات مردم بخیل و از ویژگیهای موجودات لئیم است . و لتجدنهم احرص الناس علی حیوة ( بقره 96 ) . و آنان را مسلما آزمندترین مردم به زندگی خواهی یافت . و آنان کسانی نیستند جز یهودیان از دیروز تا امروز و تا فردا های نامعلوم .

رسول خدا و جعل احتیاج .

عن عائشة رضی الله عنها قالت : توفی رسول الله ص و درعه مرهونة عند یهودی بثلثین صاعا من شعیر . ( رواه البخاری ) . ( ترجمه ی معارف الحدیث جلد 2 صفحه ی 350 تالیف علامه محمد منظور نعمانی )

عائشه که خدا از او خشنود باد میگوید : رسول خدا وفات یافت در حالی که زره اش به خاطر سی صاع جو در گرو فردی یهودی قرار داشت .

هر صاع در حدود دو کیلو میباشد ، بنابراین به گفته ی عائشه زره ی حضرت در مقابل 60 کیلو جو در رهن یک یهودی که در حدیث نامی ندارد ، قرار داشت .

همین حدیث با کمی تفاوت در جلد 100 و در صفحه ی 144 کتاب بحارالانوار نیز آمده است . و لقد قبض رسول الله ص و ان درعه مرهونة عند یهودی من یهود المدینة بعشرین صاعا من شعیر استسلفها نفقة لاهله .

و این در حالی است که رسول خدا دین و بدهی را بعنوان نشانه ای در زمین معرفی میکند که هرگاه خدای بزرگ اراده ی خواری و بی مقداری فردی را نماید ، بر گردن او مینهد . میفرماید : الدین رایة الله عز و جل فی الارض فاذا اراد ان یذل عبدا وضعه فی عنقه .

در عبارت دیگری رسول خدا دین و کفر را معادل هم میخواند . از ابو سعید خدری روایت شده که از رسول خدا شنیدم که میفرمود : اعوذ بالله من الکفر و الدین . پناه میبرم به خدا از کفر و بدهی . قیل یا رسول الله ص : ء یعدل الدین بالکفر ؟ پرسش شد ، یا رسول الله ، آیا بدهی و کفر با هم معادل و همسنگ هستند ؟ فقال : نعم . رسول خدا پاسخ فرمودند : بله .

محتاج نشان دادن پیامبر خدا ص قطعا بدون پیآمد برای پیروان او در آینده نخواهد بود ، آن هم محتاج و بدهکار به یک یهودی مجهول الهویه بسیار جای کار و تامل و تعمق دارد . حاجت طلبی در غالب وام و قرض حتی در وقت ضرورت و به شکل موجه ، اگر از مسلمان سخی درخواست شود ، نوعی حقارت نرم را با خود به همراه میآورد ، حال اگر وام خواهی از یهودی ای که قرآن عزیز به قساوت قلب او و حرص شدید او گواهی میدهد ، درخواست شود ، حقارت دیگر نرم نخواهد بود .

این قبیل احادیث که متاسفانه بدون کمترین واکنشی از جانب مسلمانان در کتابها و در محافل و مجالس مطرح میشود ، در زمان خود و تا پیش از فراگیر شدن صنعت رادیو و تلویزیون در حکم ستاره های ریز و درشت فیلم ها و نمایشنامه ها ، در خدمت اهداف و آمال یهود ، سم مهلک و مخرب حقارت را بر جسم و جان بسیاری از مسلمانان تزریق میکرد و اکنون دنیای اسلام سالها باید بکوشد ، نویسندگان و متفکران مدتها باید تلاش کنند ، هنرمندان متعهد و علمای دلسوز هر لحظه باید در کار باشند تا ان شاء الله با لطف و عنایت خدای بزرگ روحیه گدا صفتی تحمیلی ، آرام آرام از جسم و جان آن بسیار خارج شود .

آنچه راویان در توجیه این قبیل روایات بر زبان میآورند ، نیز جای بحث و بررسی ویژه دارد . میگوید : پیامبر راضی نبود در قبال نعمت دینی که نصیب مسلمانان ساخته بود ، از آنان بهره ای حتی در اندازه ی وام ببرد ، چون نوعی استفاده ی حقیر دنیوی تلقی میشد ، بنابر گفته ی نویسنده ی کتاب معارف الحدیث علامه محمد منظور نعمانی ، لذا به هنگام ضرورت و اجبار از غیر مسلمانان ( و با کمال تاسف از یهودی ) وام میگرفت .

در توجیه دردناک دیگری گفته میشود که پیامبر با این کار قصد فراهم کردن ملاقات خود با دیگران را داشتند تا از این منظر آن دیگران که حتما باید یهودی هم باشند ، متاثر شده و از نعمت ایمان و اسلام مستفید گردند .

توجیه سخیف دیگری که آقای عفیف عبدالفتاح طباره در صفحه ی 276 کتاب روح الدین الاسلامی آورده است و با کمال تاسف آقای احمد کریمیان آنرا در صفحه ی 249 کتاب یهود و صهیونیسم تکرار کرده است ، حکایت از رخنه و تفوق تفکر و القای یهودی دارد ، میگوید : البته روشن است که در میان اصحاب و مسلمانان ، ثروتمندان بسیاری یافت میشدند که حاضر بودند جان و مال خود را در راه پیامبر نثار کنند ، اما ظاهر این است که رسول خدا ( ص ) میخواست با این کار ، امت خویش را در نحوه ی تعامل با اهل کتاب ، مورد ارشاد قرار دهد .