بسم الله الرحمن الرحیم

عرق ، یهود و جوانان ( قسمت چهارم )

6 ) توجه همه ی آنانی که در ایران عزیز مسئولیت فکری ، فرهنگی و اجرایی دارند را به حکایتی که در صفحه ی 122 جلد اول تفسیر نور آمده بهمراه توضیحی مختصر جلب میکنم . شاعری به نام نجاشی که یکی از دوستداران حضرت علی علیه السلام بود در ماه رمضان شراب خورد . به دستور امام (ع) هشتاد ضربه تازیانه به او زدند و بیست ضربه بخاطر ارتکاب گناه در ماه رمضان اضافه زدند ، او ناراحت شد و به معاویه پیوست و علیه حضرت شعر گفت . اطرافیان نجاشی که قبیله ای مهم با تعداد 6000 خانوار در کوفه بودند از علی علیه السلام گلایه کردند که چرا یاران خود را نگه نمی دارد . طارق بن عبدالله ، رئیس آنها با ناراحتی به امام گفت : شما چرا بین دوست و بیگانه تفاوت قائل نمی شوید ، شخصی مانند نجاشی نباید شلاق بخورد ما اینگونه رفتار را تحمل نمی کنیم . ما راه آتش را می پذیریم ولی اینگونه رفتار را تحمل نمی کنیم . امام در جواب او این آیه را تلاوت فرمود : « و انها لکبیرة الا علی الخاشعین » طارق نیز به معاویه پیوست . پایان حکایت . و اما توضیح : چرا امام این آیه را در جواب طارق می آورد ، این آیه در باره ی یهود است ، آنهم درباره ی نماز ، نه درباره ی شراب . آیا امام نمی خواهد بفهماند شرابخواری یک صفت یهودی است و شرابخوار امکان استعانت به صبر و صلاة را نمی یابد . خضوع که ثمره ی خشوع است برای شرابخوار امکان پذیر نیست . استفاده ی امام از این آیه در جواب طارق آنهم در زمان حاکمیت دین و امامت علی علیه السلام آیا نشان دهنده ی آن نیست که یهود برای تضعیف مسلمانان و تخریب جامعه ی مسلمان راهی آسانتر از تزریق شراب در جامعه و تبلیغ شرابخواری ندارد . و امام با مجازات نجاشی که اولا دوست امام است و در ثانی شاعر است ، یعنی کسی است که زبان گویا دارد ، شنونده دارد و احتمالا طرفدارانی ، به همه ی حاکمان حکومت های مردمی و مذهبی می فهماند که مبادا در مبارزه با این پلیدی کلیدی کوتاهی کنند . امام می فهماند که در این مبارزه نباید شلاق عدالت را فقط بر پیکر یهودی زده های بی زبان فرود آورد بلکه همه ی آنانی که توانایی استفاده از امکانات وسائط ارتباط جمعی را دارند ، سایت دارند ، روزنامه و مجله دارند ، میتوانند از طریق رادیو و تلویزیون صدا و تصویرشان را به خانه ها بفرستند نیز در صورت ارتکاب شرب خمر باید شلاق عدالت را بچشند .  

7 ) همه ی مجامع ای که از شلاق خورده ها و گناهکاران حمایت می کنند و فریاد وابشرا سر می دهند ، را به مطالعه ی بندی از پروتکل شماره ی 23 دانشوران یهود دعوت می کنم ، آنجا که می گوید : « زمانی که ما به قدرت برسیم ... شرابخواری را طبق قانون ممنوع اعلام می کنیم . کسی که مشروب می خورد ، تحت تاثیر الکل به حیوانی درنده مبدل می گردد . لذا ما این را جنایتی علیه بشر تلقی کرده و شرابخوار را مشمول مجازات قرار می دهیم » .

پایان