بسم الله الرحمن الرحیم

همه قصه گوساله پرستی می خواهد به شما خواننده فهیم و آینده نگر بگوید:گوساله پرست نشوید 

و نگذارید کودکانتان، فرزندانتان، همسرانتان، و همه آنانی را که دوست دارید، گوساله پرست شوند.

روایتی را ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه امام امیرالمومنین علی علیه السلام می آورد که بسیار تکان دهنده است. می گوید:

و فی الصحیحین أیضا عن زینب بنت جحش قالت ‏استیقظ رسول الله ص یوما من نومه محمرا وجهه و هو یقول لا إله إلا الله ویل ‏للعرب ‏من ‏شر قد اقترب ‏فقلت یا رسول الله أ نهلک و فینا الصالحون فقال نعم إذا کثر الخبث. (شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید؛ ج‏9 ؛ ص287‏)

روزی رسول خدا(ص) از خواب بر می خیزند و در حالی که صورت مبارکشان از شدت ناراحتی سرخ شده است. می فرمایند: لا اله الا الله. وای بر عرب از شری که بسیار نزدیک شده است. پاسخ مثبت رسول خدا(ص) به سوال زینب بنت جحش که می پرسد: ای رسول خدا آیا ما هلاک می شویم در حالی که صالحان در جامعه حضور دارند؟ با توضیحی که جای تامل و تعمق دارد همراه است. بله ما هلاک می شویم زمانی که خبث، پلیدی و پلشتی فراگیر شود.

سامری گری سیاسی

نگذارید سامری گری سیاسی علاوه بر تحمیل پادشاهان و امراء، در جابجایی مفاهیم در حوزه مدیریت جامعه همچنان به یکه تازی خود ادامه دهد. آیا نمی بینید دیکتاتوری جای مردم سالاری نشسته و ستمگری جای عدالت را گرفته است.؟

انسان می گویند اما یهود اراده می کنند. فریاد حقوق انسان سر می دهند اما منافع یهود را محترم می شمارند.؟

درست صحبت کردن با مردم، وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا.83 بقره - پیمانی است که بنی اسرائیل همچنان از عمل به آن طفره می رود.

احبار یهود و رهبان نصاری طعم پادشاهی و مزه ربوبیت را از دیر زمان تا به امروز و تا آینده نامعلوم همچنان زیر زبان خود دارند.

قرآن عزیز سرسپردگی، پذیرش بی چون و چرای قوانین و اطاعت کور کورانه و فاقد شعور از جانب یهودی ها و نصرانی ها را محکوم و آنان را با لفظ اتخاذ رب توبیخ نموده است.

اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ‏. 31 توبه - حبرها و راهبان خویش را به جاى اللَّه به خدایى گرفتند.

اتخاذ رب و به خدایی گرفتن به این معنا نیست که آنان را خالق زمین و آسمان دانستند، جانبخش انسانها و سائر موجودات زنده قلمداد کردند، حتی به این معنا هم نیست که برای آنان نماز گزاردند و یا روزه گرفتند.

اتخاذ رب همانگونه که در بیان امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهما السلام آمده: وَ لَکِنَّهُمْ أَحَلُّوا لَهُمْ حَرَاماً وَ حَرَّمُوا عَلَیْهِمْ حَلَالًا فَاتَّبَعُوهُمْ. امر حرامی را برایشان حلال و امر حلالی را برایشان حرام کردند، یهودی ها و نصرانی ها هم پذیرفتند و تبعیت کردند.

نتیجه این تبعیت در فرمایش امام باقر و امام صادق(ع) عبادت نرم است، فَعَبَدُوهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ. (بحارالأنوار (ط - بیروت) ؛ج‏9 ؛ص97 و 98 ) بدون اینکه متوجه شوند، عابد درگاه علمایشان شدند.

شعور از شعر بر وزن نثر به معنای موی است. عوام یهودی و عوام نصرانی در عبادت نرم از باریک بینی، موشکافی و دقت کافی برخوردار نیستند، آنان گرفتار کچلی در عبادت شده اند.

و با عرض شرمندگی باید بپذیریم که این کچلی در عبادت همچون بیماری ای مسری به مسلمانان نیز سرایت کرده است. امروزه احبار یهود و رهبان نصاری احکام فرامرزی و قوانین بین المللی شان را از طریق سازمان ها و مجامع باصطلاح جهانی به همه مردم تحمیل می کنند. گستردگی تحمیل قوانین از فائو، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، از یونیسف، صندوق کودکان ملل متحد، از بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، از سازمان بین المللی کار، و از سازمان بهداشت جهانی گرفته تا به شورت ورزشی و یا کراواتی که داور مسابقه کشتی باید به خود آویزان کند کشیده شده است.

سامری گری اقتصادی

نگذارید سامری گری اقتصادی نهاد های تجاری، بازرگانی و خانوادگی تان را همچون گرگ به مرض حرص، آزمند سازد.

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا: به شما خواننده فهیم تنبه می دهد. إِنَّ کَثِیراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَیَأْکُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ[34 توبه].

 بدانید: تعداد کثیری از علمای یهود و نصاری و راهبان دیر نشین و باصطلاح تارک دنیا هم اکنون که شما مشغول خواندن این عبارات هستید، آنها مشغول خوردن و چپاول اموال و دارایی های مردم به ناحق و به ناروا هستند.

می فرماید: تعداد کثیری اینچنین اند، نمی فرماید: تعداد قلیلی اینگونه نیستند. حکمت آن روشن است، فریب آن تعداد قلیل را نخورید، آن تعداد قلیل توجه تان را از آن تعداد کثیر منحرف نسازد. تماس و ارتباط با آن تعداد قلیل شما را در دام آن تعداد کثیر قرار ندهد.

ونیز بدانید که امروزه احبار و رهبان در حوزه سامری گری اقتصادی و خوردن اموال مردم به ناحق از شکل ابتدایی و فردی آن  خارج شده اند، و در شکل بانک ها، تراست ها، کارتل ها، موسسات مالی و اعتباری، بویژه بانک جهانی و صندوق های وابسته به آن و نیز در شکل و شمائل کارخانجات و کمپانی های عظیم تولید جنگ، تولید و فروش جنگ افزار،کارخانجات تولید بیماری، رشد و گسترش بیماری و نیز ساخت و فروش دارو و تجهیزات پزشکی و از این قبیل چیز ها خودنمایی می کنند.

دیگر فروش سند بهشت و بخشش گناهان و دریافت هدایا و رشوه خواری در قضا و داوری و مصادره اموال مردم به ناروا شکم های گنده و برآمده از حرام و گاو صندوق ها و حساب های جاری و پس انداز آنان را سیر و پر نمی سازد.

احبار و رهبان در شکل و شمائل قدیم خیلی که تلاش می کردند می توانستند به اموال عوام از طائفه خود تعدی و تجاوز کنند. حوزه فعالیتشان علاوه بر محدودیت جغرافیایی محدودیت موضوعی داشت. 

بر خلاف احبار و رهبان امروزی که هیچ محدودیتی را برسمیت نمی شناسند.

از سیگاری که در سینما های سومالی و یونان دود می شود تا فیلمی که در هالیوود ساخته و به نمایش در می آید.

از آدامسی که سر الکس فرگوسن می جود تا سقزی که دخترکی در روستای دور افتاده چاد و شیلی در دهان دارد.

از شلواری که در بازار کهنه فروشان بمبئی بفروش می رسد تا اتوموبیل های گرانقیمت و شیکی که از رهگذران در تهران دلربایی می کند،

همه جا می توان تعدی و تجاوز علمای یهودی و نصرانی را به تماشا نشست.

براستی چه راهی آسان تر ، بی هزینه تر و در عین حال پر منفعت تر برای احبار و رهبان در عصر جدید از دست گذاری بر صفت حرص منحرف، تحریک زیاده خواهی، ترویج تجمل گرایی و تبلیغ مصرف گرایی بی حد و حصر کالا ها و خدمات آنان وجود دارد؟

آنان با مدیریت و با به انحراف بردن حرص ابتدایی یا حرص به خیر که جبلی انسان و از فروع حب ذات بشمار می رود و با کوبیدن بر طبل حرص بشری و حرص منحرف، نشانه آشکاری که خدای حکیم برای شناسایی آنان به رسول مکرمش(ص) فرموده است که: وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلى ‏حَیاة. 96 بقره - آنان را از مردم دیگر، به زندگى این جهانى حریص‏ تر خواهى یافت. را به همه جوامع مسلمان نشین سرایت داده اند.

و ما با کمال تاسف امروز بعد از گذشت چند قرن از نزول آخرین نسخه الهی برای نجات جوامع بشری از تجاوزات و تعدیات احبار و رهبان همچنان با مردمی مواجه ایم که:

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً.20 معارج -کم صبرند، ناشکیبایی می کنند. و با کمترین سختی، و کمترین ناملایمات صدای جزع و فزع شان را در محافل اقتصادی و مجالس سیاسی و نیز در جشنواره های باصطلاح هنری دشمن یهودی به تماشا می گذارند.

وَإِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعا.21 معارج - ودر همان حال بخل می ورزند و از انفاق مال، دارایی و مکنتی که خدای مهربان روزی شان کرده است نسبت به خانواده، جامعه و مردم محروم خودداری می کنند.

ادامه دارد...