بسم الله الرحمن الرحیم

علماء سوء، سامری های امت رسول الله(ص).

از دوستان جوانم به جد می خواهم که در شناسایی و پرهیز از علماء سوء همانانی که نقش سامری قوم یهود را در امت رسول خدا(ص) به تماشا می گذارند، کوشا باشند.

قطعا دوستان جوان من می دانند که پرهیز از علماء سوء تنها شامل افراد و آحادی در شکل و شمائل خاص نمی شود.

از رنگ و لعابی که بر کاسه و بشقابی که سر سفره شام و ناهار و یا روی میز غذا چیده شده است، و از نقش و نگاری که بر پارچه و در و دیوار نقش بسته است، و از نوشته و تصویری که بر روی پیراهن ورزشکاری خود نمایی می کند، تا فیلمی که بر پرده سینما رفته است، و نمایشی که در سالن تئاتر به اجرا در آمده است، و تصاویر ثابت و متحرکی که از طریق دستگاه های فرستنده و گیرنده ارسال و دریافت می شود، و تا مجله و روزنامه ای که هر صبح و شام بر دکه های مطبوعاتی عرضه می گردد، و تا هر جایی که ذهن دوست جوان من توانایی و کشش ارائه معنا و مفهوم از علماء سوء دارد، بر حذر بودن و دوری گزیدن نیزساری و جاری خواهد بود.

دوست جوان من بداند که اگر در لسان آیات و روایات علماء سوء افراد جان دار معرفی شده اند به این خاطر است که همه مجالس و محافل، کنگره ها، انجمن ها، حزب ها، فیلم ها، نمایش ها، صدا ها، نوشته ها، تصویر ها، ابزار های فکری و فرهنگی، کتاب ها، مقاله ها، ارائه همه تفکر ها، ایده ها و مکتب ها ریشه در افراد جان دار دارد.

از آنجاییکه پرهیز ریشه در شناخت دارد و بدون شناخت اگر نگوییم پرهیز محال است اما حقیقتا با دشواری های زیادی مواجه است لذا از باب الاکرام بالاتمام توصیه هایی ارائه می شود.

نشانه های علماء سوء در امت رسول خدا(ص)

1. از نشانه های علماء سوء رفتاری است که حاخام ها با تورات کرده اند. مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفارا- آیه 5 سوره جمعه.

کسانی که در امت رسول خدا(ص) به نوع معامله ای که یهود با تورات داشتند با قرآن رفتار می کنند، شک نکنید همانند الاغ هایی اند که افتخار حمل کتاب را دارند. برای الاغ چه فرقی می کند که مثلا سنگ حمل کند یا کتاب حمل کند؟ از آنجاییکه الاغ است قطعا برای او فرقی نمی کند.

اما برای آدم و یا عالمی که به جای سنگ حمال کتاب شده است، البته فرقی قابل ملاحظه وجود دارد. آدمی که حمال سنگ شده است، چقدر می تواند مصیبت درست کند؟ او خیلی که شقاوت به خرج دهد می تواند قاتل جسم ها شود. اما عالمی که مفهوم و محتوی کتاب را دگرگون ساخته، کتمان کرده و یا دست به تحریف برده، کتاب را همانند کاغذ پاره ای نا چیز شمرده و آیات الهی را به زیر دست و پا انداخته است، علاوه بر ضلالت خود اسباب گمراهی بسیاری از امت رسول خدا(ص) در طول زمان را مهیا کرده است.

2. و از مهمترین نشانه های علماء سوء محبت به دنیاست. می فرماید: اذا رایتم العالم محبا للدنیا، زمانی که دیدید محبت به دنیا در جان عالمی رخنه کرده، دنیا نگاه آخرتی را از او گرفته، رفتار و کردار دینی اش را در خدمت دنیای فانی قرار داده، حاضر است بدعت گذاری کند، کتمان کند، دروغ بگوید، مواضع دو پهلو ارائه دهد، تا دنیای خودش، دنیای خانواده اش و دنیای دار و دسته اش را تامین کند، نترسید به فرمایش امام صادق علیه السلام: فاتهموه علی دینکم، نسبت به او بد گمان باشید، پای درس و بحث او ننشینید، به تحلیل های او وقعی ننهید، دینتان را در گرو افکار و اندیشه های او قرار ندهید.

اینکه از شما خواسته شده به چنین عالمی اطمینان و اعتماد نکنید، بی علت نیست. کسی که گرفتار محبت دنیا شد، دنیا محیط بر او می شود، ذهن چنین عالمی به فراتر از دنیا که محیط بر اوست و او را احاطه کرده، راه ندارد. اگر رفتار و گفتار دینی و آخرتی ارائه می دهد تا جایی برای آن فدا کاری می کند که لطمه ای به دنیایش وارد نشود. فان کل محب یحوط ما احب. (بحار الانوار ج 2 ص 107 ح 7)

با مطالعه روایات ائمه اطهار سلام الله علیهم اجمعین در ذم علماء سوء با علمایی آشنا می شویم که:

3. عالمند و در همان حال فاجرند و پرده دری می کنند.

4. عالمند اما هالک اند، اهل جهنم از بوی بد اینان در عذابند.

5. عالمند اما فاسقند، علمای فاسق علاوه بر کناره گیری از جاده حق و مسیر درست، مرتکب فساد جنسی می شوند.

6. عالمند اما به جای اینکه عبد الله باشند عبد الدنیا شده اند. از فرمایشات حضرت عیسی (ع) است که: الدینار داء الدین،  پول بیماری دین است. و اینان گرفتار بیماری پول شده اند.

7. عالمند اما دزدند، راهزن و قطاع الطریق اند. صد محبت خدا می کنند.

در وحی خدای عز و جل به حضرت داود(ع) آمده است که: عالم دنیا زده را واسطه بین من و خودت قرار نده؛ اگربخواهی ازچنین شخصی دینت را یاد بگیری، تو را از محبت من باز میدارد؛ چنین عالمانی دزدان سرگردنه اند، جلوی بندگانی را که میخواهند به سوی خدا بروند را میگیرند و به سمت دنیا میکشانند.

8. عالمند اما دانش طلبی و تفقه شان برای غیر دین است. پول دین می گیرند اما برای دنیا کار می کنند. مبنی احکام و آراء شان بر خیالات و اوهام باطله است.

9. عالمند اما متهتک اند. علمای متهتک باکی از رسوایی ندارند. ایفاگر نقش شیطان اند و مردم در دام فریب اینان گرفتار.

10. عالمند اما پر از منیت اند. از اینکه بگویند ما عالمیم، پروایی ندارند. گرچه آنان خود را عالم می دانند اما شما به تبعیت از رسول خدا(ص) آنان را جاهل بدانید. من قال انا عالم فهو جاهل- (بحارالانوار ج 2 ص 110 ح 23 -). با آنان مجالست نداشته باشید.

خوب بنگرید آیا این دسته از علماء همان هایی نیستند که یقین شما را به شک و اخلاص شما را به ریا تبدیل کرده اند؟ آیا این طائفه همان هایی نیستند که نشست و برخاست با آنها زبان پر از پند و اندرز و ادبیات پر از اخلاص شما را به گویشی سرشار از عداوت و دشمنی تبدیل ساخته اند؟

آیا به خاطر  داری که قبل از دوستی و تعامل با اینان از دنیا طلبی گریزان بودی و امروز واژه زهد و بی رغبتی به دنیا را بر نمی تابی؟ یادت هست؟ وقتی مومنی را می دیدی، پدر را می دیدی، مادر و خواهر را می دیدی نسبت به آنان خاکساری و فروتنی داشتی و امروز بواسطه کبر و غرور توقع داری دیگران برایت اظهار ذلت و بندگی کنند؟

عزیز من، از کلمه سامری و از کلمه عالم و علماء معنا و مفهوم وسیعی را مد نظر قرار بده.

عالم و علماء را فقط در آخوند، روحانی، کشیش، حاخام، راهب، راهبه و از این قبیل اسم ها منحصر نساز، گرچه اینان مثل اعلای کلمه عالم و علماء هستند، با این حال نمی توان از نقش تعلیمی مربی ای که در مهد کودک و کودکستان مشغول به کار است، و یا آموزگاری که در دبستان نوآموزان را و دبیری که در دبیرستان دانش آموزان را تعلیم می دهد، و استادی که در دانشگاه هدایت فکری جوانان ما را بعهده دارد، غافل شد.

عالم و علماء در معنای وسیع شامل تمامی موسسات آموزشی، تحقیقاتی، پژوهشی، مجموعه سیاستمداران جهانی و منطقه ای، کارگزاران و سمپات های ریز و درشت آنها و نیز علاوه بر رسانه های شنیداری و دیداری شامل مدارس، دانشکده ها، دانشگاه ها، ورزشگاه ها، فرهنگسرا ها، سینما ها، تئاتر ها، هیئت ها، انجمن ها، مسجد ها، کلیسا ها و کنیسه ها نیز می شود.

می توانید کارگردان ها، تهیه کننده ها، سناریو نویس ها، نمایشنامه نویس ها، بازی گر ها، هنرپیشه ها، خواننده ها، ترانه سرا ها، مطرب ها، انیمیشن ساز ها، و حتی بازیگران عروسکی را زیر مجموعه ای از لفظ عالم و علماء به حساب آورید.

دوستان عزیز، اگر گوساله سامری توانست توده های عوام قوم موسی(ع) را مسحور خود قرار دهد، اگر در بکار بردن حواس پنجگانه مان بخیل نباشیم، گوساله های نوپدید سامری های تا دندان مسلح امروزی ما را نیز به همراه عوام الناس با خود به مسلخ می برد. بی اغراق نیست اگر بگوییم بیشترین مسحور شدگان در دنیای جدید و احتمالا دنیای آینده از میان نخبگانی اند که با تحصیل در موسسات و دانشکده های کنیسه ای و کلیسایی مهر ذلت و مسکنت بر پیشانی شان زده شده است. هر کدام از نخبگان مدیریت شده فرهنگی به مثابه سامری های کوچکی در خدمت اهداف یهودیت جهانی مردم شهر و دیارشان را به عبودیت گوساله اقناع و ترغیب می کنند.

11. از نشانه های خوف آور سامری های نوپدید و علمای سوء، گدایی است. عالمند اما گدای حمد و ثنای مردمند.

آیا حب مدح که در جان اینان رخنه کرده است نباید دوست خوب مرا به تامل وادارد؟

آفات مهلکی همچون طمع، آزمندی، بخل، خساست، ریا و خودنمایی  نباید جوان مومن مسلمان را به تعقل وادارد؟

آیا جوان مسلمان نباید به علمایی که گرفتار عصبیت حزبی، همبستگی گروهی و تعصب شدید خانوادگی شده اند و در نتیجه مصالح و منافع عموم را فدای دار و دسته و باند بی نام نشان شان می کنند، فرمان مولای مومنان علی علیه السلام را گوشزد کند که: فَأَطْفِئُوا مَا کَمَنَ فِی قُلُوبِکُمْ مِنْ نِیرَانِ الْعَصَبِیَّةِ وَ أَحْقَادِ الْجَاهِلِیَّة. آتش های تعصب و کینه های جاهلی را که در دل هایتان جا خوش کرده خاموش کنید. (بحارالانوار  - ط، بیروت- ج 14 ص 466)

آیا زبان آرایی، قلت حیاء، افتخار و جسارت زیر پا گذاردن معارف الهی، و ورود به وادی ای که  باید به حقیقت برسد اما سر از نا کجا آباد در می آورد، نمی تواند نشانه هایی از عالم و علمای سوء ارائه دهد؟

و آیا جوان مسلمان با این همه نشانه می تواند در پیشگاه خود و خدای متعال عذری ارائه کند که به این دلیل در مکتب اینترنت، ماهواره، فن آوری ارسال صدا و تصویر، سینما، استادیوم و هزاران هزار موردی که امروزه نیست و در آینده خواهد بود کسب دانش کرده است؟ آیا می تواند عذری بدهد که از فهم و درک موسسات کلیسایی و کنیسه ای، و مجموعه های باصطلاح فرهنگی در خدمت اهداف کنیسه عاجز و ناتوان بوده است؟

آیا نشانه هایی که از علمای سوء در کتب معتبر روایی وارد شده نباید حس باریک بینی و دقت مضاعف را در جوان مسلمان در انتخاب کتاب، مقاله، رمان، سایت، مدرسه، استاد، خطیب، دوست، مشاور و صد البته نمایندگان مجالس و محافل و روسای باصطلاح جمهور برانگیزد؟

12. از آنجاییکه بیشترین تلاش علمای سوء در حوزه دانش و فرهنگ است، ما متعرض مکان ها، مشاعل و افراد شاغل در آن نشده ایم. از بانک، بانکداری و بانکر ها حرفی به میان نیآورده ایم. در اعتقاد درست مفاسد اقتصادی ریشه در مفاسد فکری و فرهنگی دارد.

معیشت تنگ که معمولا در حوزه مالی و پولی خود نمایی می کند - وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکا- 124 طه. همانگونه که در آیه مشاهده می کنید بعد از اعراض و پشت پا زدن به دستورات الهی آمده است.

با این حال سامری گری اقتصادی بقدری دلهره آور است که طعنه به سامری گری فرهنگی می زند. وَ اتَّخَذَ قَوْمُ مُوسى‏ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِیِّهِمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوار- اعراف 148. اگر دارایی، ثروت و پول بنی اسرائیل که در کلمه - حُلِیِّهِمْ- آمده است، نبود، ساخت گوساله قطعا با مشکل مواجه می شد.

عزیز من، پول بماهو پول در ادبیات دینی مذموم است، تیر و خدنگی است که شیطان رها می کند و سومین فتنه از فتنه های سه گانه بشمار می رود.

در کلام عیسی مسیح(ع) پول بیماری است. و در تعریف امیر مومنان علی علیه السلام در پاسخ به یهودی ای که از معنای پول می پرسد: وَ لِمَ‏ سُمِّیَتِ‏ الدِّرْهَمُ‏ دِرْهَماً وَ لِمَ سُمِّیَتِ الدِّینَارُ دِینَارا؟ پول خانه ای از آتش و سرایی مملو از غم و غصه و اندوه معنا شده است.

و این معنا تا زمانی که سامری گری فرهنگی در حوزه دانش اقتصادی بر طبل گردآوری و تجمع پول بدون انفاق می کوبد ادامه خواهد داشت. می فرماید:

وَ إِنَّمَا سُمِّیَ الدِّرْهَمُ دِرْهَماً لِأَنَّهُ دَارُ هَمٍّ مَنْ جَمَعَهُ وَ لَمْ یُنْفِقْهُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ أَوْرَثَهُ النَّارَ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ الدِّینَارُ دِینَاراً لِأَنَّهُ دَارُ النَّارِ مَنْ جَمَعَهُ وَ لَمْ یُنْفِقْهُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ تَعَالَى أَوْرَثَهُ النَّارَ (بحار الانوار ج 10 ص 13 و 14)

ادامه دارد.