بسم الله الرحمن الرحیم

هال سل و خدا شناسی (8)

در ادبیات رسول معظم پروردگار شصت دقیقه تفکر و اندیشه ، از هفتاد سال عمل و تلاش مخلصانه برای ذات اقدس الهی رجحان و برتری دارد ( تفکر ساعة خیر من عمل سبعین سنة ) .

در فرهنگ دینی ما ، اولین شرط مجاهده ی با نفس و حرکت بسوی الله ، تفکر است . تفکر ، علاوه بر اینکه کلید ابواب معارف و گنج های کمال و علوم است ، مقدمه ی لازم برای سلوک انسانیت نیز میباشد . و بفرمایش امام خمینی سلام الله علیه بهترین مرتبه ی فکر و تفکر ، اندیشیدن در حق و اسماء و صفات الهی و کمالات پروردگار است . که حاصل این تفکر آگاهی و علم به وجود خالق هستی است .

اما آنچه امام خمینی رحمة الله علیه به آن تنبه میدهد و من مایلم که دوستان همراه و صمیمی با توجه و عنایت بیشتری آن را مطالعه کنند ، این است که میفرمایند : آدمی باید بداند ، تا زمانی که قلب با دلیل و تفکر ، جوینده ی خداست ، در حجاب برهان گرفتار شده است .  

این درست استکه :‏دست یافتن به معرفت و ورود در سلک عرفاء بالله که دائما متذکر ذات باری تعالی هستند ، با تفکر صحیح ، ممکن میشود . اما توقف در تفکر ریشه در القائآت شیطان دارد . عقلاء ، همانگونه که خواجه عبدالله انصاری در صفحه ی 15 منازل السائرین میفرماید :  ( التذکر فوق التفکر ، فان التفکر طلب و التذکر وجود ) تفکر را اصل نمیدانند ، اصل ، تذکر و معرفت است ، تفکر تنها حکم نردبان را دارد ، بقای در تفکر از بی تفکری است ، چیزی که دشمن در صدد القای آن است ، همین است ، تفکر منهای تذکر .

متفکرانی که کتاب میخوانند ، کتاب مینویسند ، کنفرانس میدهند ،  اما متذکر نیستند . خدا را عاشقانه و عارفانه و به سبک و سیاق احرار پرستش نمیکنند . باید بپذیرند که بازیخوردگانی بیش نیستند . قرآن چه زیبا این گروه را ترسیم میکند . مثل الذین حملوا التورایة ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل اسفارا بئس مثل القوم الذین کذبوا بایات الله و الله لا یهدی القوم الظالمین ( جمعه آیه 5 ) .

ادامه دارد ......