بسم الله الرحمن الرحیم
قُلْ لِلَّذِینَ کَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَ تُحْشَرُونَ إِلى جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمِهاد .
صبح روز دوشنبه بیستم امرداد سال 1393 رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر روحانی در جمع سفراء و نمایندگی های ایران در خارج از کشور که بطور زنده و مستقیم از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش می شد، فرمود:
عدهای در داخل تعامل هراسی را مطرح و در خارج هم برخی ایران هراسی میکنند، وی تاکید کرد: سیاست خارجی دکترین مستقل ندارد بلکه جزئی از سیاست ملی است؛ عدهای شعار سیاسی میدهند اما بزدل سیاسی هستند هروقت مذاکره میشود، میگویند میلرزیم؛ به جهنم، بروید جای گرم که نلرزید.
اکنون شما خواننده ارجمند بفرمایید که به این سیاق سخن گفتن
آیا حکایت از عصبانیت آقای رئیس جمهور دارد ؟ همانگونه که آقای روح الله حسینیان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی می گویند.(1)
و یا حکایت از صراحت جناب رئیس دارد؟ چنانچه مشاور فرهنگی ایشان آقای حسام الدین آشنا اینگونه بیان داشته اند.(2)
آیا نوع گویش آقای روحانی را تکفیری می دانید؟ (3)
آیا شما هم با آقای احمد توکلی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی که اینگونه سخن گفتن را در شان رئیس جمهور نمی داند، هم عقیده هستید؟(4)
به نظر شما پاسخ سوال آقای حسین قدیانی روزنامه نگار که پرسید: به جهنم را باید به اوباما گفت یا منتقدان دلسوز؟ کدام است؟
پاسخ شما سروران گرانقدر را نمی دانم، اگر میل و رغبتی بود برایمان بنویسید.
اما انجمن تفکر مبانی معتقد است که آقای رئیس جمهور عصبانی است و در لحظاتی با گویش تکفیری از اعتدال خارج می شود، و بقول آقای آشنا صریح سخن می گوید و این در حالی است که می داند فصحاء بیشتر از زبان تعریض و کنایه بجای صریح سخن گفتن بهره می گیرند.
اما این صراحت داغ و این گویش آتشی که قطعا در شان مسئولان و بویژه رئیس جمهور محترم نیست، آیا درد جانکاهی را در بطن خود پنهان نکرده است؟
اگر قرار است فردو بماند، نطنز و اراک بمانند، اصول و خط قرمز ها پا بر جا باشند، حمایت از فلسطین و حزب الله استمرار داشته باشد، تحریم ها برداشته شود، اموال بلوکه شده باز گردند، در این صورت چرا باید منتقدین به جهنم بروند؟ بمانند و از شما متشکر شوند، برایتان دست بزنند و هورا بکشند.
آیا آن درد جانکاه که رئیس جمهور محترم را عصبانی، و او را از اعتدال در سخن خارج و جهنم را برای منتقدان دلسوز می طلبد، نمی تواند از جنس پا گذاشتن بر اصول و خط قرمز ها باشد؟ آیا می شود و آیا می توان تصور کرد که شیطان اکبر حرف بشنود و کالا بدهد؟ اگر چنین است، چرا به جهنم؟ بگذار بمانیم، علاوه بر اینکه افکارمان را اصلاح می کنیم ثنا گوی شما و تیمتان هم خواهیم شد.
و اما پاسخ سوالی که می پرسد: به جهنم را باید به اوباما گفت یا منتقدان دلسوز؟ آیه 12 سوره آل عمران است که می فرماید: به کافران بگو: به زودى مغلوب و به سوى جهنم محشور و رانده خواهید شد و چه بد جایگاهى است دوزخ.
این آیه از آیات اعجاز قرآن است، بعد از جنگ احد طولى نکشید که مضمون آیه تحقق یافت، یهودیان مدینه (بنى قریظه و بنى نضیر) در هم شکسته شدند و در غزوه خیبر، مهمترین مرکز قدرت آنان از هم متلاشى شد و مشرکان نیز در فتح مکه براى همیشه مغلوب گشتند.
تمام
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
1- که این نوع ادبیات عصبانیت رئیس جمهور را نشان میدهد. و ادامه می دهد: رئیس جمهور قول داد صد روزه تحولی در اقتصاد ایجاد کند اما اکنون آمار تورم نقطه به نقطه را میدهد در حالی که تورم سالیانه گفته نمیشود. بنابراین رئیس جمهور عصبانی است از این که تورم چندان مهار نشده و هچنین در سیاست خارجی چندان موفق نبوده است. آقای حسینیان اضافه می کنند: به رئیس جمهور از این بابت حق میدهیم اما راه عصبانیت توهین به منتقدان نیست. راه حل عصبانیت، کمک گرفتن از بنیه علمی کشور و دانشگاههاست که از آنها بخواهند از تجربیاتشان استفاده کنند.
2- به نظر بنده رئیس جمهور عصبانی نبود، ولی صریح بود.
3- همانگونه که نایب رئیس مجلس شورای اسلامی جناب آقای ابوترابی فرد می گویند. مسئولان ارشد نظام بدانند اگر این دغدغه ها نبود قطعاً شما از آرامش برخوردار نبودید، با ادبیاتی که شایسته مسئولان نظام نیست و واژه های تکفیر که انتظار نمیرود در ادبیات سیاسی یک نظام اسلامی و دولت اخلاق مشاهده شود منتقدان را از سخن باز نداریم.
4- شما در برابر منتقدان در مذاکرات هستهای صحبت از بزدلی و به جهنم میزنید و ادامه می دهد: نه هرکس که منتقد روند مذاکرات هستهای باشد، بزدل سیاسی است و نه هرکس که شیفته آن بود، شیردل انقلابی است. وی سیاست خارجی را میدان توفیق نسبی دولت می داند و تصریح می کند: بنده معتقدم که اینگونه سخن گفتن در شأن رئیسجمهور نیست.