بسم الله الرحمن الرحیم

سگ، یهود و عبدالله ابن ابی.

نیرنگ، فریب و کلاه گذاری تصمیم قطعی اینان در مواجه با تو دوست مومن و صمیمی من است. یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا.(آیه 9 سوره بقره) تفسیر سید عبدالحسین طیب رحمة الله علیه از مخادعه با مؤمنین را همیشه با خود زمزمه کنید که اینان در ظاهر ابراز برادرى، همکارى، مساعدت، دوستى و محبت می کنند ولى در باطن در مقام ایذاء، ظلم، احتقار، اهانت، بدگویى، غیبت، نمامى و تهمت نسبت به مومنین و طلب عورات و عثرات آنها و ترک مساعدت و کمک و همکارى با آنها، و عداوت و دشمنى با آنها برمى‏آیند.

و اما خدایی که این موجودات در صدد خدعه و حیله او برآمده اند قطعا خدایی که: هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیم. اول است و آخر، ظاهر است و باطن، و به هر چیزی داناست.، نیست. تحقق مکر و فریب بر خدایی که بر قلوب و منویات آنان آگاهی دارد، محال است.

و براستی آیا خدای این موجودات همان خدایی نیست که کتاب مقدس حاخامی معرف آن است.؟

خدایی که همچون کارگری دست از کار می کشد و آرام می گیرد.

خدایی که برای خلق زن، آدم را به خواب عمیقی فرو می برد و از یکی از دنده هایش زن را خلق می کند.

خدایی که در بهشت راه می رود، نمی داند چرا آدم و همسرش خود را لابلای درختان پنهان ساخته اند، صدا می زند: ای آدم چرا خود را پنهان می کنی.؟

خدایی که دوست ندارد آدم از میوه حیات بخورد، مبادا که تا ابد زنده بماند لذا او را از باغ عدن بیرون می راند.

خدایی که با پیغمبرش از سر شب تا نزدیک صبح کشتی می گیرد و زمانی که نمی تواند پیروز شود، ضربه ای بر بالای ران پیغمبرش می زند و او را لنگ می سازد و به همین خاطر بنی اسرائیل تا به امروز ماهیچه عرق النساء را که در ران است، نمی خورند.

و اکنون مقایسه کنید خدایی که دست از کار می کشد و آرام می گیرد، کجا؟ و خدایی که: یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْن. هر کس که در آسمانها و زمین است سائل درگاه اوست، و او هر روز در کارى است. کجا.؟

خدایی که برای خلق زن نیازمند بی هوش کردن آدم است، کجا؟ و خدایی که: بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ، وَ إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُون. آفریننده آسمانها و زمین است. چون اراده چیزى کند، مى‏گوید: موجود شو. و آن چیز موجود مى‏شود. کجا.؟

خدایی که از یافتن آدم و همسرش عاجز است، کجا؟ و خدایی که: إِنَّهُ کانَ بِعِبادِهِ خَبِیراً بَصِیرا. همانا او به بندگانش آگاه و بیناست. و نیز، إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِباد. همانا او بندگانش را مى‏بیند. کجا؟

خدایی که از جاودانه شدن آدم و همسرش در بهشت بیمناک است، کجا؟ و خدایی که بندگان مومنش را برای همیشه در بهشت قرار میدهد: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیها خالِدُون. و آنان که ایمان آورده‏اند و کارهاى شایسته کرده‏اند، اهل بهشتند و در آن جاویدان. کجا؟

خدایی که کشتی گیر است و از اینکه نمی تواند حریفش را شکست دهد لگد محکمی به ران حریف می زند که تا به امروز هم آثار آن لگد باقی است، کجا؟ و خدایی که: وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِباد. بر این بندگان مهربان است. کجا؟

البته چنین خدای موهومی که ساخته ذهن های بیماران صعب العلاج است، قابل خدعه و نیرنگ نیز هست. و پر واضح است آنانیکه: یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا. خدا و مومنان را خدعه می زنند، ریشه در یهود و یهودی زادگان دارند. چنانچه در شان نزول این آیات علاوه بر عبد اللَّه بن ابى از گروه یهود نیز نام برده اند.

سگی ناخوشی است.

اینان خدا و مؤمنان را مى‏فریبند، وَ ما یَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَشْعُرُون.(آیه 9 سوره بقره) و نمى‏دانند که تنها خود را فریب مى‏دهند. از - ما یَشْعُرُون - می توان به سومین نشانه این موجودات اشاره کرد. اینان گرفتار جهل مرکب اند. نمی دانند که خدعه آنان خدعه به خودشان است، گمان می کنند خدعه شان در حق الله و الذین آمنوا موثر، مستمر و همیشگی است. وَ ما یَشْعُرُون، و اینان نمی دانند که تنزل از راستی و فرو رفتن در دروغ که اولی از شوون انسان و دومی از شوون شیطان است، از بزرگترین خسران هایی است که قابل تصور است.

و فهم این مطلب نیازمند باریک بینی است چیزی که خداوند از اینان سلب کرده است. شعور از شعر به معنای موی است. بمعنای باریک بینی و دقت نظر است. اینکه به شاعر شاعر می گویند بخاطر این است که او مدرک مطالب دقیق و لطیف است. بنابراین بقول سید محمود طالقانی رحمة الله علیه چه بسا مردمی که اندیشه و معلوماتی دارند اما فاقد شعورند.

اینکه خداوند این موجودات را فاقد شعور معرفی می کند بخاطر مرض جانکاهی است که در قلب اینان که در حقیقت مرکز رئیسی و محل اصلی ادراک و فهم است، وجود دارد. فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ - و این مرض تمام شدنی هم نیست. فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً - چرا که خداوند هم بر مرض اینان می افزاید. لازم به توضیح نیست که صحت و سقم اعمال، رفتار، گفتار، اندیشه، دانش و بینش آدمی در گرو صحت و سقم قلب که لطیفه ربانیه و ناطقه قدسیه است، می باشد.

همانگونه که در حدیث رسول خدا(ص) آمده:  فى الانسان مضغة اذا هى سلمت و صحّت سلم بها سایر الجسد فاذا سقمت سقم بها سائر الجسد و فسد و هى القلب. یعنى: در انسان پاره گوشتى است، هرگاه او سالم و صحیح شد سالم شود سایر جسد و اگر مریض شود، به سبب او سایر جسد مریض مى‏باشد و آن قلب است.

اما آنچه که در آیه توجه علمای متعمق را به خود جلب کرده است، فقط بیماری قلبی نیست، خداوند نمی فرماید: قلوبهم مرضی. قلبهای اینها مریض است. می فرماید: فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ. اینان قلب هایشان را ظرف مرض و بیماری قرار داده اند.  

و نیک می دانید که مرض تنها بیماری در بدن نیست. معالجه بیماری بدن مخصوصا در این عصر و زمانه ای که ما در آن بسر می بریم چندان سخت و دشوار نیست. مرض اعم از بیماری در بدن است. شامل بیماری نفس و بیماری روح و روان هم می شود.

و مقصود از قلوب در اینجا نه قلب های صنوبری که در پشت قفسه سینه قرار دارند بلکه منظور دل های معنوی و مراد از بیماری های آن رذائل شیطانی است. و واضح است معالجه رذائل شیطانی از قبیل جهل، تکبر، حسد، سوء ظن، طمع، یاس، بد بینی، بد اندیشی، پر گویی، بد گویی، سخن چینی، و ... علاوه بر اینکه کار آسانی نیست، محتاج اطباء روحانی و علماء ربانی است و تصدیق می کنید که یافتن طبیب روحانی هم کار چندان آسانی نیست.

ادامه دارد ...

اللهم انی اشکوا الیک فقد نبیک، اشکوا الیک فقد امیر المومنین و اولاده المعصومین. اللهم انی اشکوا الیک فقد بنت نبیک.