بنام خدا

* دموکراسي يعني اين , آزادي اينجاست *

دولت پر ادعايي که صداي بوقهاي آزاديش گوش فلک را کر کرده در روز گذشته به خود اين حق را داده تا بوسيله پليس نزاد پرستش يک ايراني دانشجو را بدون هيچ اتهامي آنهم در کتابخانه دانشگاهي درکاليفرنيا با ضربات وحشيانه باتون ضرب و شتم کند تنها به اين دليل که دانشجوي ايراني از پليس کارت شناسايي خواسته است .

اما اي کاش ماجراي مظلوميت ايراني و مسلمان در کشوري که مهد دموکراسي و آزادي است و قصد دارد اين آزادي بي بديل را به اقصي نقاط جهان با زور قتل و آدمکشي صادر کند به همينجا ختم ميشد .

ايرانيان و مسلمانان براي ورود به خاک بي هويت آمريکا پس از گذراندن مراحل سخت و تحقير کننده اي که تنها با مجرمان سابقه دار اينگونه رفتار ميشود و پس از انگشت نگاري و بازجويي بايد چند شب را ميهمان بازداشتگاههاي آمريکا باشند تا پس از آنکه به خوبي متوجهش کردند که حضورش در خاک آمريکا با تهديد و تحقير و گاها کتک خوردن همراه است اين تصميم گرفته شود که آيا ميتواند بماند يا بايد مانند خيل ايرانيان و بخصوص اساتيدي که اخيرا به دعوت انجمنها و همايشهاي دانشگاههاي آمريکا دعوت شده بودند با حقارت اخراج شوند .

جالب اينجاست که در نشست سران کشورها که در سازمان ملل در ماههاي گذشته انجام شد به برخي وزرا و مسئولين دولتمان اجازه ورود ندادند و از همه مهمتر تنها گروه خبرنگاري صدا و سيماي کشورمان در خاک امريکا تنها ميتواند در محدوده چند صد متري از ساختمان سازمان ملل در نيويورک براي مردم کشورمان گزارش تهيه کند حتي در نشست اخير سازمان ملل در حاليکه از همه کشورهاي شرکت کننده چندين گروه خبرنگاري نشست سران را براي کشورهايشان پوشش خبري ميدادند حني به يک خبرنگار ايراني هم اجازه ورود به خاک آمريکا داده نشد .

يک سوال در ميان مطرح است با وجود اينهمه نا جوانمردي و خشونت عليه ايراني مسلمان چرا خبرنگاران آمريکايي شبکه هاي صهيونيستي اجازه دارند دسته دسته وارد کشورمان شوند و به نقاط دور افتاده و دهاتهاي فقير نشين سفر کنند و با گرفتن تصاوير و گزارش از اين نقاط پرت , ايران را در دنيا کشوري فقير و بدبخت و عقب افتاده تصوير کنند که مقامات و مسئولان دولتي اجازه پيشرفت و ايجاد تمدن را از آنها دريغ کرده اند در حاليکه در رسانه هاي خودشان تصويري فريبنده و حباب وار از آزادي و پيشرفت که فقط و فقط براي عده اي خاص وجود دارد به نمايش بگذارند .

حقيقت اين است که ما ايرانيها آدمهاي دقيقه نود هستيم .تا خطر و دشمن مستقيما به طرفمان نيايد حال و حوصله مواجه شدن با آن را نداريم .

ما عادت نداريم به خودمان زحمت دهيم تا به دشمنانمان چنگ و دندان نشان دهيم .بگذار آنها تحقيرمان کنند مايي که پيرو رسول خدا هستيم مايي که امروزي نرين و کاملترين آيين را داريم در حاليکه آنها يک مشت عربده کش متجاوز زور گو هستند که تمام پيشرفت و تمدن تو خاليشان را از طريق دزدي و استعمار کشورهاي ما بدست آورده اند .

آيا وقت آن نرسيده که روبروي دشمن بايستيم و در مقابل هر محروميتي که در حق ما ايجاد کرده اند ما هم حداقل به همان اندازه و شدت آنان را محروم کنيم ؟

وافيعت اين است که ما و تک تک ما براي حفظ شخصيت و اقتدارو آيينمان خيلي کارها ميتوانيم انجام دهيم اما سستي ميکنيم .