به نام خدا . حامد عزيز سلام و احترام . امروزه عمر آدمي به جهات عديده اي طولا و کيفا رو به نقصان است . سرعت زمان و نشر و پخش اوهام و خيالات به عنوان انديشه و تفکر بر حيراني و سرگرداني بشر بيچاره و دردمند امروز افزوده است . در اين ميان آناني که هنر تشخيص حق و باطل و توانايي تبيين و تحکيم حق و ابطال باطل را دارند رسالتي بس سنگين بر دوش خواهند داشت . غرض از اين مقدمه توصيه ي معلم دردمندي است به حامد عزيز و همه ي دوستان ارجمند که عمر گران را صرف امور مهم کنند . کلام نبي معظم حضرت خاتم الانبيا, صلي الله عليه وآله را آويزه گوش کنيم که فرمود : من حسن اسلام المر, ترکه ما لايعنيه . و باور کنيم که براي هر کلام و سخني پاداش و يا مجازاتي خواهيم داشت . دانشمندان علم اخلاق سخن را بر چهار قسم ميدانند . اول سخني که سود محض است . دوم سخني که زيان محض است . سوم سخني که در آن سود و زيان با هم وجود دارد . و چهارم سخني که در آن نه سود است و نه زيان . از اين چهار تنها ربعي صاحب ارزش است که بزرگان براي آن يک ربع هم خطرات و آفاتي را برميشمارند .
و اما دوست خوبم حامد عزيز که آرزوي آشنايي و ديدارش را از نزديک دارم بداند : که خداي بزرگ گوهري به او ارزاني داشته که ميتواند با ذهن نقادش خفتگان و مردگاني همچون بنده را زنده و بيدار سازد . از او ميخواهم که با استعانت از ذات احديت به مسائلي بپردازد که ورود در آن در توان ديگران نيست .
