بنام خدا

ميگويند هيچ گناهي بالاتر از عادت به گناه نيست .

ميگويند زمانيکه در حق انساني ظلم ميشود, هيچ دلخوشي و اميدي براي او باقي نميماند جز اينکه جوانمرداني پيدا شوند که از حق پايمال شده او دفاع کنند .

ميگويند عليِ مرتضي ,شيرِ خدا زمانيکه خلخال از پاي زن يهودي در پناه اسلام به ظلم کشيده شد فرمودند :" اگر از اين پس مرد مسلماني از غم چنين حادثه اي بميرد, چه جاي ملامت است که در ديده ي من شاسيته ي چنين کرامت است".

کجاست حيدر کرار تا ببيند بر سر امت حبيبش محمدِ مصطفي که سلام خدا بر او باد, چه ناحقي هاي جنون اميزي که روا نميشود ؟

کجاست ان فاتح خيبر ان غيرت خدايي که ببيند انها که ادعاي پيرويش دارند هر روز که ميگذرد به ظلم و کشتار در حق مسلمين عادت ميکنند ؟

چه ظلمي از اين بالاتر که در مقابل ظلم سکوت اختيار کنيم ؟

اگر در مقابل هتک حرمت به ناموس ديگري سکوت کرديم بايد مطمئن باشيم که روزي ميرسد که به ناموس خودمان هم هتک حرمت شود .

اگر در مقابل فرياد دادخواهي مردمي رنج کشيده و داغدار سکوت کرديم بايد منتظر باشيم که در حق خودمان هم ظلم شود , در حالي که فرياد رسي نخواهيم داشت .

اگر زماني که به ناحق کودکان بي دفاع و ضعيف را در مقابل چشمانمان کشتار کردند و ما بي تفاوت از کنار اينهمه حيوان صفتي عبور کرديم بايد منتظر باشيم که داغ کودکانمان را بر دلمان بگذارند .

$("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });